مدرسه علمیه صدیقه کبری گلپایگان

4- پوشاندن عيوب همسر
زن و مرد در ارتباط و معاشرت با هم بايد عيوب يكديگر را بپوشانند و يكديگر را از گناه و خطاو اشتباه حفظ نمايند؛ چنان كه قرآن كريم در اين رابطه مى‏فرمايد: «هُنَّ لِباسٌ لَكُم و اَنتُم لِباسٌ لَهُنَّ…».از آن جا كه لباس‏ها انسان را مى‏پوشاند و حفظ مى‏كند، زن و مرد به لباس تشبيه شده‏اند. يعنى زن و مرد، هر يك طرف مقابل را از رفتن به دنبال فسق و فجور و اشاعه دادن آن در بين ديگران، حفظ مى‏كنند.
در تشبيه همسر به لباس، نكات جالبى وجود دارد؛ به عنوان مثال، لباس متناسب با فصل و زمان تغيير پيدا مى‏كند، پس هر يك از دو همسر بايد اخلاق و رفتار خود را متناسب با نياز روحى و روانى همسر خود تنظيم نمايد. و يا اين كه لباس بايد در رنگ، دوخت و جنس، مناسب شأن انسان باشد، و يا اين كه لباس هم موجب حفظ بدن است و هم زينت به حساب مى‏آيد و انسان هميشه به آن نيازمند مى‏باشد. البته بين انسان و لباس رابطه‏اى متقابل وجود دارد. همان گونه كه لباس انسان را حفظ مى‏كند، در مقابل، هر فردى موظف به حفظ لباس خويش است.پس زن و مرد بايد همانند لباس هم باشند، هم يكديگر را از خطا و اشتباه حفظ كنند و هم هر يك زينت ديگرى به حساب آيند و به يكديگر افتخار كنند. اين رابطه تنگاتنگ و متقابل، در يك تشبيه خيلى ساده و كوتاه بيان شده است و نشان دهنده ارتباط صميمانه و پر از صدق و دوستى دو همسر نسبت به هم است.

خوشا سر به سوداى معبود سپردن و فرمان بردن از حضرت دوست!
خوشا شيطان درون خويش را به بند كشيدن و از هر چه غير دوست، چشم پوشيدن!
خوشا لحظه قربانى كردن بت‏هاى ظاهر و باطن به پاى عشق و هم‏سفر شدن با راهيان كوى دلدار!
خوشا گرگ‏هاى خشم و غضب را از ديار دل خويش راندن!
خوشا نوبت به زمين زدن ناقه‏هاى تكبر كه اسباب زحمت آدمى‏اند و سد شده‏اند در مسير رستگارى‏اش!
خوشا روايت «بسم الله» بر گلوى خويش خواندن و كلمه توحيد را بر تخت پادشاهى قلب نشاندن!
خوشا جهاد اكبر با مدعيان دروغين خدايى و خوشا جان عزيز خويش را به قربان‏گاه عشق بردن وگذشتن از همه چيز به خاطر او

3-محبت و اظهار آن
اصل مهر و محبت و علاقه همسران نسبت به هم را خداوند متعال، در وجود زوجين، قرار داده است. اين محبت و علاقه با شروع زندگى مشترك تولد مى‏يابد و با ادامه زندگى، استحكام پيدا مى‏كند و تثبيت مى‏شود.
امام صادق (عليه‏السلام) در رابطه با اهميت محبت به زن مى‏فرمايد: «مِنْ اَخلاقِ الأنبياء حُبُّ النِساء»؛ از اخلاق پيامبران دوست داشتن زنان است.
و نيز در جايى ديگر فرمودند: «كُلّ مَنْ اِشْتَدَّ لَنا حُبّاً اِشْتَدَّ لِلنِّساءِ حُبّاً…»؛ هر كس ما را بيشتر دوست بدارد، زنان را بيشتر دوست خواهد داشت.
البته بديهى است كه مهر و محبّتى داراى ارزش است كه در مسير الهى و مطابق با دستورات شرع باشد وگرنه، چه بسا مهر و محبتى، كه هيچ ثمره معنوى نداشته باشد و حتى باعث سقوط فرد به ورطه نابودى شود.
در فرهنگ غنى اسلام، اظهار محبت، يكى از لوازم دوست داشتن است. امّا در روابط بين زوجين كه مظهر كامل عشق و علاقه هستند، اين اظهار محبت، جايگاه ويژه‏اى دارد تا آن جا كه پيامبر اكرم (صلى‏الله‏عليه‏وآله) فرموده‏اند: «قَولُ الرَّجُلِ لِلْمَرأَةِ اِنّى اُحِبك لايَذهَب مِنْ قَلْبِهْا اَبَداً»؛گفتار مرد به همسرش: «همانا من تو را دوست دارم»، هرگز از قلب همسرش محو نمى‏گردد.
قوانين و توصيه‏هاى اسلام، بر اساس فطرت و خصوصيات كلى انسان‏هاست. اين حديث، با توجه به خصوصيات خاص زن كه داراى احساسات و عواطفى بيش از مرد است، توصيه به اظهار محبت مرد نسبت به همسرش مى‏نمايد؛ چرا كه زن از نظر روحى، نياز به دوست داشتن و محبوب بودن دارد، و با اين جمله همسر، نياز روحى و روانى او تأمين و به زندگى دلگرم مى‏شود، و مى‏تواند همسرى مهربان براى شوهر و مادرى دلسوز و با عاطفه براى فرزندان باشد

آقاي خوبي ها فصل خزان ما شد خزان عمر شما وما اين مصيبت را به محضر يگانه دردانه زمان تسليت عرض مي نماييم .با حزن قلم روي كاغذ مي فشارم كه شما كوچكترين امام كربلا در قلب پاكتان خاطرهها داشتيد از جور زمان از بدي بدكاران ؛ راستي آقا ي من ،در كربلا خوبي بود  ويا بهتر بپرسم اصلاً خوب بودن معني داشت .
اي بازمانده كربلا ، كرب وبلا بر جان وتنت نقش بسته بود واين غم عظيم بود كه جگر پاكتان را مي سوزاند نه آن زهر آن نابكار كه آن زهر علت ناقصه وداع شما با زندگي شد و زمينه اي شد كه غم خودتان رابا پيوند به پدر وجد گراميتان تسلي ببخشيد واين است زندگي به رسم عاشقي كه با عشق به خالق قدم به دنيا نهادي وبا جان سپردن عاشقانه به خالق شهادتي عاشقانه را رقم زدي؛ باشد كه در راهتان گام برداريم ودل دلبرمان را شاد نماييم.