آرامش و محبت در سايه همسرى
محمدكاظم تقوى
«و من آياته أن خلق لكم من انفسكم ازواجاً لتسكنوا اليها و جعل بينكم مودّةً و رحمةً إنّ فى ذلك لآياتٍ لقوم يتفكّرون؛ (سوره روم، آيه 21)
و از جمله نشانههاى [توانايى و يگانگى ]او اين است كه براى شما از جنس خودتان همسرانى آفريد تا در كنار آنها آرامش يابيد. و همو در ميان شما دوستى و مهربانى قرار داد. بىترديد در اين [تدبير حكيمانه ]نشانههايى [روشن] براى مردمى است كه مىانديشند.»
پيامها و درسها:
1- خداوند متعال با قدرت خويش و در آفرينشى حكيمانه، براى آدميان همسرانى از جنس خودشان آفريد تا بدانها انس و آرامش بگيرند. اگر همسر آدمى در آفرينش همسان او نباشد، نمىتواند با او انس بگيرد و از معاشرت با وى لذت ببرد و آرامش يابد، پس «مرد و زن» در جنسيت و انسانيت با هم شريك و همسانند.
2- دست حكمت الهى براى انسان همسر آفريد تا مايه آرامش و اطمينان او را فراهم كرده باشد. بر همين اساس و در هماهنگى كامل بين تكوين و تشريع حكيمانه، زناشويى، سنّتى جاودانه به شمار مىرود كه رويگردانى از آن دورى از نبى مكرّم(ص) را در پى دارد.
3- آرامشِ حاصل از در كنار همسر بودن، مطلق و نامحدود و آرامش جسمى، روحى، فردى و اجتماعى است و انسان با همسرگزينى و ازدواج به پيشگيرى يا درمان بسيارى از كاستىها و بيمارىهاى خود مىپردازد.
4- هر يك از زن و مرد به تنهايى ناقص مىباشند و به همين خاطر به دنبال جزء مكمّل خود مىگردند و تا ازدواج نكردهاند يك بىقرارى و ناآرامى بر آنان حاكم است چون هر ناقصى مشتاق كمال خويش است و هر نيازمندى مايل به كسى است كه نياز او را برطرف كند.
5- وقتى تمايل به همسر در وجود انسانها به وديعت نهاده شد؛ پس عشقهاى پاك ستودنى است و بايد براى تحقق آن كوشيد تا انسان با حركت در مسير فطرت به كمال برسد.
6- پديدار شدن عواطف عميقِ پس از ازدواج و دلدادگى همسران و همزيستى مسالمتآميز و حتى عاشقانه آنها از نشانههاى تدبير حكيمانه خداوند مىباشد.
7- بر خلاف تصور عرفى و باور سطحى و ناصحيحى كه ازدواج و تشكيل خانواده را بارى بر دوش همسران مىداند، ازدواج و نيل به مقام «همسرى» از نگاه قرآن كريم در راستاى منافع آنان مىباشد و همسران بار خاطر يكديگرند نه اينكه يار شاطر هم باشند.
8- بقاى پيوند ميان همسران به يك كشش قلبى و جاذبه روحى نياز دارد و به همين جهت پروردگار مهربان پس از آنكه آن دو در كنار هم به آرامش رسيدند، با دست لطف و عنايت خويش نعمت «مودّت» و «رحمت» را به آنان بخشيده است تا با عشقى صادق و علاقهاى كامل در كنار هم آرامشى غريزى داشته باشند.
9- مهرورزى دوستانه و بلكه عاشقانهاى كه بين همسران پديد مىآيد، نه تنها نشانه قدرت خداوند است، كه عنايت و لطفى است كه در حق انسان روا داشته است. پس همسر شدن چنان بايد انسانى باشد كه عنايت الهى، ظرف قابل خود را بيابد و نيز بايد براى ماندگارى آن به هوش بود تا از طريق انسانيت فاصله نگيرد.
10- دوام گرايش مرد و زن به يكديگر و آرميدن در سايه انس هم به مودت و رحمتى است كه خداوند بينشان برقرار مىكند و البته اين دوستى و مهربانى غير از آن گرايش غريزى بين مذكر و مؤنث است كه در ميان حيوانات هم موجود است ولى در قرآن نشانه آفريدگار حكيم معرفى نگرديده است بلكه اين عشق برين، آيه قدرت و يكتايى آفريدگار ناميده شده است.
11- آرامشآفرينى ازدواج و نيز پيدايش مودت و رحمت بين آنان براى خردمندان و متفكران از نشانههاى ربوبيت و تقدير خداى حكيم، است.
منبع :ماهنامه پيام زن ـ شماره 148ـ تير 1383