مدرسه علمیه صدیقه کبری گلپایگان

1 - اكرام و احترام به زن
اسلام دو جنس زن و مرد را در گوهر انسانى و شرافت، يكى مى‏داند و از اين لحاظ تفاوتى بين ايشان قائل نيست.

 قرآن كريم تمام انسان‏ها را بدون در نظر گرفتن جنسيت و نژاد و… داراى كرامت مى‏داند و مى‏فرمايد: «و لَقَد كَرَّمنا بَنى ءادَمَ»، كه اشاره به اين اصل مهم و اساسى است. امّا در اين ميان، اكرام و احترام نسبت به زن جايگاه خاص و ممتازى دارد. پيامبر اكرم (صلى‏الله‏عليه‏وآله) در اين مورد فرموده‏اند: «ما اَكْرَمَ النِساءَ اِلاّ كَريمِ وَ لا اَهانَهُنَّ اِلاّ لَئيم»جز كسى كه بهره‏اى از كرامت برده باشد، زنان را احترام و اكرام نمى‏كند و به زنان، اهانت نمى‏كند، مگر انسان پست.» 

 امام صادق (عليه‏السلام) به نقل از پدر بزرگوارشان مى‏فرمايند: «مَنِ اتَّخَذَ امراةً فليكرِمْها فإنّما الْمَرأَة لُعبةٌ فَمَنِ اتّخَذَها فَلا يُضَيِّعها»؛هر كس زنى بگيرد، بايد احترامش كند. زن شما لعبت و دلبر است؛ هر كسى لعبتى به دست آورد، نبايد آن را ضايع سازد.
از ديدگاه اسلام، زن ميهمان محترمى است كه اكرام و احترام نسبت به او لازم و ضرورى است. چه زمانى كه او دخترى در خانه پدر است و چه زمانى كه همسرى در كنار شوهر و يا مادرى مهربان براى فرزندان باشد. در همه حالات فوق توصيه‏هاى فراوانى در روايات آمده است كه دليل بر لزوم احترام و اكرام نسبت به اوست.
در حديث ديگرى وارد شده كه پيامبر اكرم (صلى‏الله‏عليه‏وآله) فرمودند: «الا خيركم خيركم لنسائه و انا خيركم لنسائى»بهترين شما مردى است كه با زنش خوش رفتارتر باشد و من از همه شما نسبت به زنانم خوشرفتارترم.
در حقيقت سيره عملى نبى مكرم اسلام (صلى‏الله‏عليه‏وآله) نيز به خوبى نشان مى‏دهد كه ايشان در نهايت احترام با زنان، خصوصاً دختر گراميشان حضرت فاطمه (عليهاالسلام) و همسرانشان، رفتار مى‏نمودند. كه رفتار و گفتار ايشان در حقيقت ترسيم كننده نگاه اسلام، به زن است، كه زن را از موجودى پست و فاقد روح انسانى، در عصر جاهليت، به انسانى صاحب كرامت، تبديل كرد.