مدرسه علمیه صدیقه کبری گلپایگان

 5-عغو وگذشت

انسان مختار آفريده شده است، و حق انتخاب دارد و ممكن است در برخى از انتخاب‏ها دچار اشتباه شده و از مسير اصلى خارج گردد. و اين مسأله براى زن و مرد، هر دو يكسان است. به طور معمول، امور مربوط به خانه، بر عهده زن گذارده مى‏شود و او بايد امور خانه را مديريت نمايد. او ممكن است در اين راه دچار اشتباه شود، حتى ممكن است در برخورد و رفتار و گفتارش نسبت به همسر خويش خطا و اشتباه كند. در اين مواقع، بسيار سفارش شده است كه مردان خطاهاى همسر خويش را ببخشند و آن‏ها را به اين دليل مورد آزار و اذيت قرار ندهند.
از امام صادق (عليه‏السلام) پرسيده شد: «ما حقُّ المَراةِ عَلى زَوْجِها الّذى اِذا فَعَلَهُ كانَ مُحْسناً؟» قال:«… وَ اِنْ جَهَلتْ غَفَرَ لَها»؛حق زن بر شوهرش چيست كه اگر مرد آن را انجام دهد، نيكوكار است؟ فرمودند:… اگر زن از روى جهل خطايى كرد، مرد او را ببخشد.
عفو و گذشت تا آن جا اهميت دارد، كه قرآن كريم، عفو و گذشت را از موارد احسان مى‏داند، و فردى كه داراى احسان باشد، محبوب خداوند متعال است: «وَ العافينَ عَنِ النّاسِ و اللَّهُ يُحِبُّ المُحسِنين»؛و از خطاى مردم در مى‏گذرند، و خدا نيكوكاران را دوست دارد. زن و مرد، هر دو در مسير زندگى مشترك، دچار اشتباه مى‏شوند و هر يك بايد با گذشت از خطاهاى طرف مقابل، فضاى گرم و صميمى خانواده را حفظ نمايد، و از طرف ديگر، با عفو و گذشت، محبوب خداوند متعال خواهند شد.

4- پوشاندن عيوب همسر
زن و مرد در ارتباط و معاشرت با هم بايد عيوب يكديگر را بپوشانند و يكديگر را از گناه و خطاو اشتباه حفظ نمايند؛ چنان كه قرآن كريم در اين رابطه مى‏فرمايد: «هُنَّ لِباسٌ لَكُم و اَنتُم لِباسٌ لَهُنَّ…».از آن جا كه لباس‏ها انسان را مى‏پوشاند و حفظ مى‏كند، زن و مرد به لباس تشبيه شده‏اند. يعنى زن و مرد، هر يك طرف مقابل را از رفتن به دنبال فسق و فجور و اشاعه دادن آن در بين ديگران، حفظ مى‏كنند.
در تشبيه همسر به لباس، نكات جالبى وجود دارد؛ به عنوان مثال، لباس متناسب با فصل و زمان تغيير پيدا مى‏كند، پس هر يك از دو همسر بايد اخلاق و رفتار خود را متناسب با نياز روحى و روانى همسر خود تنظيم نمايد. و يا اين كه لباس بايد در رنگ، دوخت و جنس، مناسب شأن انسان باشد، و يا اين كه لباس هم موجب حفظ بدن است و هم زينت به حساب مى‏آيد و انسان هميشه به آن نيازمند مى‏باشد. البته بين انسان و لباس رابطه‏اى متقابل وجود دارد. همان گونه كه لباس انسان را حفظ مى‏كند، در مقابل، هر فردى موظف به حفظ لباس خويش است.پس زن و مرد بايد همانند لباس هم باشند، هم يكديگر را از خطا و اشتباه حفظ كنند و هم هر يك زينت ديگرى به حساب آيند و به يكديگر افتخار كنند. اين رابطه تنگاتنگ و متقابل، در يك تشبيه خيلى ساده و كوتاه بيان شده است و نشان دهنده ارتباط صميمانه و پر از صدق و دوستى دو همسر نسبت به هم است.

3-محبت و اظهار آن
اصل مهر و محبت و علاقه همسران نسبت به هم را خداوند متعال، در وجود زوجين، قرار داده است. اين محبت و علاقه با شروع زندگى مشترك تولد مى‏يابد و با ادامه زندگى، استحكام پيدا مى‏كند و تثبيت مى‏شود.
امام صادق (عليه‏السلام) در رابطه با اهميت محبت به زن مى‏فرمايد: «مِنْ اَخلاقِ الأنبياء حُبُّ النِساء»؛ از اخلاق پيامبران دوست داشتن زنان است.
و نيز در جايى ديگر فرمودند: «كُلّ مَنْ اِشْتَدَّ لَنا حُبّاً اِشْتَدَّ لِلنِّساءِ حُبّاً…»؛ هر كس ما را بيشتر دوست بدارد، زنان را بيشتر دوست خواهد داشت.
البته بديهى است كه مهر و محبّتى داراى ارزش است كه در مسير الهى و مطابق با دستورات شرع باشد وگرنه، چه بسا مهر و محبتى، كه هيچ ثمره معنوى نداشته باشد و حتى باعث سقوط فرد به ورطه نابودى شود.
در فرهنگ غنى اسلام، اظهار محبت، يكى از لوازم دوست داشتن است. امّا در روابط بين زوجين كه مظهر كامل عشق و علاقه هستند، اين اظهار محبت، جايگاه ويژه‏اى دارد تا آن جا كه پيامبر اكرم (صلى‏الله‏عليه‏وآله) فرموده‏اند: «قَولُ الرَّجُلِ لِلْمَرأَةِ اِنّى اُحِبك لايَذهَب مِنْ قَلْبِهْا اَبَداً»؛گفتار مرد به همسرش: «همانا من تو را دوست دارم»، هرگز از قلب همسرش محو نمى‏گردد.
قوانين و توصيه‏هاى اسلام، بر اساس فطرت و خصوصيات كلى انسان‏هاست. اين حديث، با توجه به خصوصيات خاص زن كه داراى احساسات و عواطفى بيش از مرد است، توصيه به اظهار محبت مرد نسبت به همسرش مى‏نمايد؛ چرا كه زن از نظر روحى، نياز به دوست داشتن و محبوب بودن دارد، و با اين جمله همسر، نياز روحى و روانى او تأمين و به زندگى دلگرم مى‏شود، و مى‏تواند همسرى مهربان براى شوهر و مادرى دلسوز و با عاطفه براى فرزندان باشد

1 - اكرام و احترام به زن
اسلام دو جنس زن و مرد را در گوهر انسانى و شرافت، يكى مى‏داند و از اين لحاظ تفاوتى بين ايشان قائل نيست.

 قرآن كريم تمام انسان‏ها را بدون در نظر گرفتن جنسيت و نژاد و… داراى كرامت مى‏داند و مى‏فرمايد: «و لَقَد كَرَّمنا بَنى ءادَمَ»، كه اشاره به اين اصل مهم و اساسى است. امّا در اين ميان، اكرام و احترام نسبت به زن جايگاه خاص و ممتازى دارد. پيامبر اكرم (صلى‏الله‏عليه‏وآله) در اين مورد فرموده‏اند: «ما اَكْرَمَ النِساءَ اِلاّ كَريمِ وَ لا اَهانَهُنَّ اِلاّ لَئيم»جز كسى كه بهره‏اى از كرامت برده باشد، زنان را احترام و اكرام نمى‏كند و به زنان، اهانت نمى‏كند، مگر انسان پست.» 

 امام صادق (عليه‏السلام) به نقل از پدر بزرگوارشان مى‏فرمايند: «مَنِ اتَّخَذَ امراةً فليكرِمْها فإنّما الْمَرأَة لُعبةٌ فَمَنِ اتّخَذَها فَلا يُضَيِّعها»؛هر كس زنى بگيرد، بايد احترامش كند. زن شما لعبت و دلبر است؛ هر كسى لعبتى به دست آورد، نبايد آن را ضايع سازد.
از ديدگاه اسلام، زن ميهمان محترمى است كه اكرام و احترام نسبت به او لازم و ضرورى است. چه زمانى كه او دخترى در خانه پدر است و چه زمانى كه همسرى در كنار شوهر و يا مادرى مهربان براى فرزندان باشد. در همه حالات فوق توصيه‏هاى فراوانى در روايات آمده است كه دليل بر لزوم احترام و اكرام نسبت به اوست.
در حديث ديگرى وارد شده كه پيامبر اكرم (صلى‏الله‏عليه‏وآله) فرمودند: «الا خيركم خيركم لنسائه و انا خيركم لنسائى»بهترين شما مردى است كه با زنش خوش رفتارتر باشد و من از همه شما نسبت به زنانم خوشرفتارترم.
در حقيقت سيره عملى نبى مكرم اسلام (صلى‏الله‏عليه‏وآله) نيز به خوبى نشان مى‏دهد كه ايشان در نهايت احترام با زنان، خصوصاً دختر گراميشان حضرت فاطمه (عليهاالسلام) و همسرانشان، رفتار مى‏نمودند. كه رفتار و گفتار ايشان در حقيقت ترسيم كننده نگاه اسلام، به زن است، كه زن را از موجودى پست و فاقد روح انسانى، در عصر جاهليت، به انسانى صاحب كرامت، تبديل كرد.

برخى از مصاديق حسن معاشرت
معاشرت به معروف مصاديق فراوانى دارد و شامل بسيارى از امور اخلاقى مى‏گردد كه در اين جا مجال بحث در مورد همه آن‏ها نيست و تنها به برخى از مصاديق مهم اشاره، و توضيح مختصرى در رابطه با آن، داده خواهد شد.

1 - حسن خلق
حسن خلق صفتى پسنديده و نيكوست كه اسلام بسيار به آن سفارش نموده است، تا آن جا كه در روايات، حسن خلق به عنوان اولين، سنگين‏ترين، بهترين و با ارزش‏ترين چيزى بيان شده است كه در روز قيامت مورد محاسبه قرار مى‏گيرد: «قال رسول اللّه (صلى‏الله‏عليه‏وآله) اول ما يوضع فى الميزان العبد يوم القيامة حسن خلقه ما من شئى اثقل من الميزان من خلق حسن، ما من شئى فى الميزان احسن فى حسن الخلق، ما يوضع فى ميزان امرء يوم القيامة أفضل من حسن الخلق»
معناى حسن خلق، خنده رو بودن و گشاده رو بودن نيست، اگر چه اين رفتار را نيز شامل مى‏شود؛ بلكه معناى فراتر از خنده رويى دارد. حسن خلق به معناى تحمل و سعه صدر است. حسن خلق به معناى رها نكردن حق و ترك باطل است.
حسن خلق در روابط خانوادگى و خصوصاً بين زوجين جايگاه ويژه‏اى دارد، تا آن جا كه بر ساير اعمالِ انسان نيز تأثير مى‏گذارد. در اين مورد روايتى از پيامبر اكرم (صلى‏الله‏عليه‏وآله) نقل شده است كه ذكر آن، باعث روشن شدن اهميت خلق و خوى نيك در خانواده خواهد شد.
«به پيامبر (صلى‏الله‏عليه‏وآله) خبر دادند كه سعدبن معاذ درگذشت. با شنيدن اين خبر، پيامبر (صلى‏الله‏عليه‏وآله) با اصحاب خويش به خانه سعد رفتند. پيامبر (صلى‏الله‏عليه‏وآله) به چهار چوب در خانه تكيه داده بود. دستور داد كه او را غسل دهند. چون او را خوشبو ساختند و كفن كردند و بر تابوت نهادند، پيامبر (صلى‏الله‏عليه‏وآله) با پاى برهنه و بدون عبا در پى جنازه روان گشت. گاه از راست جنازه مى‏گرفت و گاه از چپ، تا جنازه به گورستان رسيد.

پيامبر (صلى‏الله‏عليه‏وآله) نزديك قبر آمد و خود سنگ بر آن نهاد و آجر بر آن چيد. (در هنگام ساختن گور) پياپى مى‏گفت: آجر بدهيد، گل بدهيد و با گل‏ها (كه در ميان آجرها مى‏نهاد) آجرها را محكم مى‏كرد. چون (كار ساختن گور) پايان يافت و خاك بر آن پاشيد و قبر را هموار ساخت، فرمود: مى‏دانم كه اين گور فرسوده مى‏گردد و مى‏پوسد؛ ليكن خداوند بنده‏اى را دوست دارد كه چون كارى انجام دهد، آن را درست و استوار به انجام برساند. زمانى كه خاك روى قبر را صاف كرد، مادر سعد گفت: سعد! بهشت گوارايت باد. پيامبر (صلى‏الله‏عليه‏وآله) گفت: مادر سعد! ساكت باش. درباره كار خدا اين گونه، حتمى ميانديش؛ زيرا كه گور، سعد را بفشُرَد. سپس پيامبر (صلى‏الله‏عليه‏وآله) بازگشت و مردم نيز بازگشتند.

(در راه بازگشت)، به پيامبر (صلى‏الله‏عليه‏وآله) گفتند: يا رسول اللّه! ديديم كه با سعد رفتارى كردى كه با هيچ كس نكردى، تشييع كردى در حالى كه پابرهنه بودى و عبا بر دوش نداشتى. رسول خدا (صلى‏الله‏عليه‏وآله) فرمود: ملائكه هم پا برهنه و بدون عبا بودند، و من به آن‏ها تأسى كردم. گفتند: يك بار طرف راست جناه را مى‏گرفتى و يك بار طرف چپ آن را. پيامبر (صلى‏الله‏عليه‏وآله) فرمود: دست من، در دست جبرئيل بود. من آن جايى را مى‏گرفتم كه او مى‏گرفت. گفتند: به غسل او فرمان دادى و بر جنازه‏اش نماز گذاردى و او را در گور نهادى، سپس فرمودى كه قبر او را بفَشُرَد؟ پيامبر (صلى‏الله‏عليه‏وآله) فرمود: آرى (چنين است كه گفتم)؛ زيرا كه سعد با خانواده‏اش بد اخلاق بود.»
از نوع برخورد پيامبر (صلى‏الله‏عليه‏وآله) با سعد به خوبى روشن مى‏شود كه سعدبن معاذ، فردى درستكار و با ايمان بوده و نيز فرمان‏بردار و تابع قوانين الهى؛ مسلماً حق و حقوق زن را رعايت مى‏كرد؛ كه اگر چنين نمى‏بود، پيامبر نيز با او اين گونه با احترام رفتار نمى‏كرد. پس اين همه احترام پيامبر نسبت به او به دليل اين است كه او فردى بوده كه حقوق افراد و خانواده و جامعه را كاملاً رعايت مى‏كرده و در اين مورد هيچ گونه ظلمى بر كسى روا نمى‏داشته است. امّا پيامبر مطلبى بالاتر از حق و حقوق زن و شوهرى را مطرح مى‏كند و آن رعايت اصول و ارزش‏هاى اخلاقى است، كه حسن خلق يكى از اين موارد است، و لزوم وجود آن در خانواده، مورد تأكيد است.

ادامه دارد….

توجه به دختران
پيامبر اكرم (صلّي اللّه عليه و آله) فرمودند:

هركس به بازار رفته و چيزي براي خانواده اش بخرد و براي آنها ببرد, مانند كسي است كه صدقه اي به نيازمندان داده باشد و بايد پيش از پسران, به دختران پرداخت نمايد‎؛ زيرا كه هر كس فرزند دخترش را شاد كند, گويا بنده اي از فرزندان اسماعيل پيامبر را آزاد كرده است و هر كس فرزند پسرش را شاد كند, گويا از ترس خدا گريه نموده است. و هركس از ترس خدا گريه كند, خداوند او را به بهشت نعيم و پر نعمت وارد سازد.

عدالت با کودکان
رسول خدا (صلّي اللّه عليه و آله) درباره عدالت ميان كودكان بسيار سفارش مى‏فرمود, كه اگر يكى از آنها را در برابر ديگرى بوسيدى ديگرى را نيز ببوس.

روزى پيامبر آبى آشاميد، مقدارى آب ته ظرف باقى ماند، كودكى كه در آنجا بود گفت: يا رسول اللّه! بقيّه آب را به من بدهيد. در همان لحظه چند بزرگسال گفتند: يا رسول اللّه! براى تبرّك باقى‏مانده آب را به ما بدهيد. پيامبر فرمود: اول نوبت كودك است. سپس به او فرمود: آيا اجازه مى‏دهى آب را به بزرگ‏ترها بدهم؟ كودك پاسخ منفى داد. پيامبر آب را به كودك داد.

قرآن كريم به خانواده اهميت بسيارى داده است. بنياد جامعه قرآنى بر خانواده و نقش آن نهاده شده است. از اين رو، به خانواده، به عنوان مركز توجه احكام، حقوق و آداب، اهتمام ويژه‏اى مبذول داشته و نقش و جايگاه آن را با گزاره‏ها، آموزه‏ها و دستورهاى متعدد تحكيم بخشيده است.

خانواده از اركان سه گانه مرد، زن و فرزند تشكيل شده و به زن، به دلايلى، نظرى خاص و ويژه‏اى شده تا جايگاه و نقش واقعى خود را در اين شاكله به خوبى پيدا كند. به همين دليل قرآن آيات زيادى را به مسائل زن اختصاص داده و از بيان كوچك‏ترين چيز خوددارى نورزيده است. يكى از مسائلى كه مورد توجه قرآن است، آداب معاشرت با همسر و زن است. آيه 9 سوره نساء : «و عاشروهنّ بالمعروف»، بيان‏گر اين مطلب است كه هر گونه ارتباط، برخورد و رفتار شوهر بايد به گونه‏اى باشد كه عرف و شرع و رفتار جوانمردانه با آن موافق باشد. پس اعمالى چون سخت‏گيرى در نفقه، آزار و اذيت يا بدخلقى و مانند آن‏ها، مخالف با معاشرت به معروفى است كه قرآن بدان سفارش نموده است.
گفته شده كه معاشرت به معروف، به معناى رفتار و اعمالى است كه خداوند بدان امر نموده است. و نيز مراد از معاشرت به معروف، ادا نمودن حقوق زن، چون قسم، نفقه و داشتن رفتار و گفتارى مناسب با اوست.
معاشرت به معروف از يك سو، باعث دوام و قوام يافتن زندگى مشترك و شيرين شدن آن، براى هر يك از زن و شوهر خواهد شد. از سوى ديگر، موجب شكوفا شدن استعدادهاى زن مسلمان مى‏شود و عاملى براى پيشرفت او در زندگى مى‏گردد.

ادامه دارد…..

پسر عزيزم:
روزي كه تو مرا در دوران پيري ببيني، سعي كن صبور باشي و مرا درك كني ….

اگر من در هنگام خوردن غذا خود را كثيف مي كنم، اگر نميتوانم خودم لباسهايم را بپوشم، صبور باش.
و زماني را به خاطر بياور كه من ساعتها از عمر خود را صرف آموزش همين موارد به تو كردم.

اگر در هنگام صحبت با تو، مطلبي را هزار بار تكرار مي كنم، حرفم را قطع نكن و به من گوش بده
هنگامي كه تو خردسال بودي، من يك داستان را هزار بار براي تو مي خواندم تا تو به خواب بري.

هنگامي كه مايل به حمام رفتن نيستم، مرا خجالت نده و به من غر نزن.
زماني را به خاطر بياور كه من براي به حمام بردن تو به هزار كلك و ترفند متوسل مي شدم.

هنگامي كه ضعف مرا در استفاده از تكنولوژي جديد مي بيني، به من فرصت فراگيري آن را بده و با لبخند تمسخرآميز به من نگاه نكن …
من به تو چيزهاي زيادي آموختم… چگونه بخوري، چگونه لباس بپوشي … و چگونه با زندگي مواجه شوي

هنگامي كه در زمان صحبت، موضوع بحث را از ياد مي برم، به من فرصت كافي بده كه به ياد بياورم در چه مورد بحث ميكرديم و اگر نتوانستم به ياد بياورم، از من عصباني نشو.
مطمئن باش كه آنچه براي من مهم است با تو بودن و با تو سخن گفتن است نه موضوع بحث!

اگر مايل به غذا خوردن نبودم، مرا مجبور نكن. به خوبي مي دانم كه چه وقت بايد غذا بخورم .

هنگامي كه پاهاي خسته ام به من اجازه راه رفتن نمي دهند ….
دستانت را به من بده … همانگونه كه در كودكي اولين گامهايت را به كمك من برداشتي.

و اگر روزي به تو گفتم كه نمي خواهم بيش از اين زنده باشم و دوست دارم بميرم … عصباني نشو. روزي خواهي فهميد كه من چه مي گويم.

تو نبايد از اينكه مرا در كنار خود مي بيني احساس غم، خشم و ناراحتي كني. تو بايد در كنار من باشي و مرا درك كني و مرا ياري دهي، همانگونه كه من تو را ياري كردم كه زندگي ات را آغاز كني.

مرا ياري كن در راه رفتن. مرا با عشق و صبوري ياري ده كه راه زندگي ام را به پايان ببرم.
من نيز پاداش تو را با لبخندي و عشقي كه همواره به تو داشته ام خواهم داد.

دوستت دارم پسرم …
                                           مادر تو

قال تعالى ”وقضى ربك ألا تعبدوا ألا إياه و بالوالدين إحسانا“
وقال تعالى: ”وقل ربي ارحمها كما ربياني صغيرا“

یکی از وظایف زن این است که علایق مرد را بفهمد و آن ها را بر آورده کند .وی باید لذات را بشناسد و سعی در تامین آن ها کند . برای آشنایی برخی از آنها را بیان می کنیم :

1- لذت بویایی:

خانم خودت را برای شوهرت خوش بو کن ، بوی بد بدن و بوی بد غذایی که بر لباست نشسته شوهرت را از شما دور می کند.

2- لذت چشایی :

لطفا غذایی را که طبخ می کنید پخته و کاملا جا افتاده باشد ، خوش مزه باشد و با تزیین بر سر سفره بیاورید. چرا که به قول مادر بزرگ ها غذا مرد را به خانه می آورد.

3- لذت بینایی :

 دام های شیطان در بیرون از خانه فراهم است ، لطف کنید مراقب آراستگی و پیراستگی خود باشید. به وضع ظاهری خود اهمیت دهید. این شعار را همیشه در نظر داشته باشید که آراستگی همیشه.

4- لذت شنوایی :

صدایتان طنین انداز و گوش نواز باشد و با الفاظی زیبا شوهرت را خطاب کن . از مردانه صحبت کردن و قلدری کردن بپرهیز که مرد زن عشوه گر را دوست دارد.

5- لذت لامسه :

 مراقب باشید که بدنی همیشه نرم و لطیف داشته باشید. برای مثال : دست هایتان از جمله اعضایی هستند که همیشه و تا آخر عمر با شما باقی می مانند لطفا مراقب آن ها باشید . کاری ساده می توان کرد  ولی نتیجه مهم دارد .سعی کنید برای شستن ظروف و البسه از دستکش استفاده کنید.

تبصره : لظفا نگویید چرا فقط ما ، کمی هم آنان ملاطفه کنند  البته که آنان هم وظایفی دارند و باید عمل کنند؛ 

 ولی ما می خواهیم جهاد کنیم  ” جهاد المراة حسن التبعل “

مُد و مُدگرايى پديده‏اى است كه كمابيش در ميان همه اقشار جامعه وجود دارد ؛ اما در اين ميان، جوانان و نوجوانان بيش از ديگران به «مُد» اهميت مى‏دهند و «مُدگرا» هستند. امروزه جوانان با گسترش وسايل ارتباط جمعى و فناورى‏هاى جديد رايانه‏اى، ارتباطات گسترده‏اى با جوامع و فرهنگ‏هاى گوناگون يافته‏اند و موقعيت آنها در شناخت و فهم ارزش‏ها، باورها و انتخاب هنجارهاى مطلوب، پيچيده‏تر و مشكل‏تر شده است و چه بسا زمينه‏هاى موجود، باعث شده تا جوانان و نوجوانان به رفتارها و هنجارهاى متضاد با ارزش‏هاى جامعه خويش روآورند.
با وجود آن‏كه مُد و مُدگرايى كُل گستره زندگى اجتماعى را دربر مى‏گيرد، پوشاك و سبك و شيوه آرايش، شاخص‏ترين كالاى مُد شونده محسوب مى‏شود

آسيب‏شناسى مدگرايى جوانان
مدگرايى، گرچه ريشه در نيازهاى طبيعى جوانان دارد و برخاسته از روحيه نوگرايى جوانان است، اما به لحاظ آن‏كه مُدها و مُدِل‏ها نمايانگر علايق و ارزش‏هاى مسلّط يك زمان و يك قشر خاص‏اند و افزون بر آن، مى‏بينيم كه امروزه جوانان ما از مدهايى (چون: رَپ، هِوى متال، و…) پيروى مى‏كنند و ناخواسته به رهنجارهايى رومى‏آورند كه چه بسا با فرهنگ و ارزش‏هاى اجتماعى ما در تضاد است، پس مى‏توان گفت كه مدگرايى در جامعه ما تا حدود زيادى كاركرد منفى به خود گرفته است و پيامدهاى آن، به شدّت، جوانان ما را تهديد مى‏كند. لذا بحث از آسيب‏شناسى مدگرايى ضرورت مى‏يابد.

نكته ای دیگر                                                                                                                                                                                 همه ما به خوبى مى‏دانيم كه پيروى از الگوها و مدهاى غربى و پوشيدن لباس‏هاى با آرم خارجى يا تقليد از مدل موى سر فلان فوتباليست، نمى‏تواند به ما شخصيت اعطا كند و موجب پيشرفت و ترقّى ما گردد. عوامل اصلى موفقيت در تمامى زمينه‏ها، خودباورى (اعتماد به نفس) و پايبندى به اصول اعتقادى و ارزش‏هاى اخلاقى است. تا زمانى كه علم و دانش در وجود ما شكوفا نگردد و زيرساخت‏هاى شخصيت ما مبتنى بر الگوهاى فرهنگ اصيل اين مرز و بوم، شكل نگيرد، آرايش ظاهر و تقليد از مدها و الگوهاى ديگران، جز بحران هويت و دور شدن از اصالت فرهنگى خويشتن، نتيجه‏اى در پى نخواهد داشت.

منبع: دو ماهنامه حديث زندگى، سال سوم - شماره چهار- مهر و آبان 1382 - ويژه بهداشت روان

میوه و سبزیجات تازه

سبزیها و میوه ها را هرقدر تازه تر مصرف کنید ، ویتامین و املاح بیشتری به بدنتان می رسد به خصوص ویتامین “c” که پس از پنج روز کاملا از بین می رود.اگر بتوانید میوه و سبزی را روز به روز مصرف کنید خیلی بهتر است.

اثر آب روی گوشت

آب به گوشت آسیب می زند. از این رو بهتر است مواد غذایی به ویژه انواع گوشت ها را پس از شستن ، خرد کنید. به این ترتیب از خروج بیش از حد مواد مغذی و ویتامین های محلول در آب این مواد جلوگیری می کنید . زیرا این مواد هر بار پس از شستشو ، از قطعات خرد شده گوشت خارج می شود، و کاهش ارزش غذایی این منبع گرانبها را خواهد داشت.

پیاز

پیاز دارای اسانسی است که بر اثر پختن از بین می رود. اثر درمانی آن نیز مربوط به ترکیبات گوگرد دار و ویتامین های آن است. پیاز نیز مانند سیر خاصیت ضد عفونی کننده دارد . این سبزی سودمند متحرک، ضد انگل و معالج بیماری قند استو با توجه به ویتامین “c"موجود در آن از بیماری اسکور بوت جلوگیری می کند.

منبع : ماهنامه اجتماعی، فرهنگی آشنای خانواده اسفند 1379

افسربخشى - مدرس
كودكان امروز سازندگان فرداى‏جامعه‏اند. سعادت و بقاى هر جامعه‏بستگى به تربيت صحيح آينده سازان‏آن دارد. يكى از ابزار مهم تربيت،شناخت مربى، استعدادها، محيط ومساعد نمودن محيط با توجه به توان‏او و نيازهاى اوليه است كه نتيجه آن‏برآورده شدن نيازهاى والاى فرداست.

كهلبرگ معتقد است: «دختر و پسربر اساس تفاوتهاى بيولوژيكى و طبيعى‏كه دارند، رفتارهاى متفاوتى را از خودظاهر مى‏سازند مانند تفاوتهاى موجود درلباس پوشيدن و آرايش مو و… اين رفتارتوسط محيط، تقويت‏يا تضعيف‏مى‏گردد» به عقيده وى كودكان از لحاظرشد جنسى سه مرحله را مى‏پيمايند:
1- از سه سالگى كودك بطور اساسى‏تفاوت جنسى بين دختر و پسر رامى‏شناسد. 2- از 5 سالگى و اوج آن در 7سالگى كودك متوجه مى‏شود كه دختران‏بعنوان دختر و پسران بعنوان پسر باقى‏مى‏مانند 3- از 7 الى 11 سالگى سنين‏ثبات جنسى است و هر يك از پسران ودختران به تثبيت جنسى خود مى‏پردازندو مى‏بايست در اين سن نقش جنسى‏مناسب به دختران و پسران آموخته شود.
مطالعات نشان داده‏اند كه پدران بيش‏از مادران در يادگيرى نقش جنسى كودكان‏موثرند زيرا پدران در مقايسه با مادران‏حتى از سنين 2 و 3 سالگى نقشهاى‏جنسى متفاوتى را در نظر مى‏گيرند.پسرانى كه روحيه‏اى مردانه و قوى دارندبيشتر داراى پدرانى هستند كه درتصميم‏گيريهاى خانوادگى و در تنظيم‏انضباطهاى خانوادگى شخصيت غالب ومسلطى را در محيط خانواده دارند.بالعكس هنگامى كه پدر نقش منفعلى درخانواده دارد در همانند سازى پسران به‏لحاظ نقش جنسى اثرات سويى‏مى‏گذارد. البته بايد متذكر شد منظور ازنقش جنسى، وظايف و تكاليفى هستندكه طبيعت‏بيولوژيكى، فرهنگ، جامعه وبزرگسالان از هر يك از دو جنس مرد و زن‏انتظار دارند و رويهمرفته بايد گفت از سن‏سه سالگى است كه دختر و پسر خود راباز مى‏شناسند و تلاش مى‏كنند تا نقش‏خويش را بعنوان دختر يا پسر بشناسند.آنچه بايد به كودكان آموخت اين است‏يادگيرند چگونه جنس مخالف خود نباشند.خوشبختانه در مورد دختران اغلب‏مشكلات كمتر است زيرا همواره در كنارمادر هستند و براى الگوپذيرى مادر را درپيش رو دارند ولى متاسفانه پسران اغلب‏با نبود پدر در خانه مواجه مى‏شوند وبراى آموزش نقش جنسى صحيح،محبورند تغيير الگو دهند و لازم است درهمه ادوار رشد كودك، پدر در خانواده‏حضور داشته باشد و نقش فعال و صحيح‏خويش را عهده‏دار گردد. خوشبختانه دراسلام سفارشات زيادى براى جداسازى‏دختر از پسر از 6 سالگى شده است و تاسن تميز مجاز مى‏داند كه دختران باپسران به بازى بپردازند.
چنانچه در قرآن‏مى‏فرمايد: 
«اوالطفل الذين لم يظهروا على‏عورات …»   سوره نور ، آیه 31

منابع:
1- حق جو، محمد حسين، نيازمنديهاى نسل جوان
2- همتى، على‏اصغر، تحليلى بر روابط دختر و پسر در ايران، انتشارات انجمن اولياء و مربيان
3- قائمى، على، سازندگى و تربيت دختران

محمدكاظم تقوى‏

«و من آياته أن خلق لكم من انفسكم ازواجاً لتسكنوا اليها و جعل بينكم مودّةً و رحمةً إنّ فى ذلك لآياتٍ  لقوم يتفكّرون؛ (سوره روم، آيه 21)
و از جمله نشانه‏هاى [توانايى و يگانگى ]او اين است كه براى شما از جنس خودتان همسرانى آفريد تا در كنار آنها آرامش يابيد. و همو در ميان شما دوستى و مهربانى قرار داد. بى‏ترديد در اين [تدبير حكيمانه ]نشانه‏هايى [روشن‏] براى مردمى است كه مى‏انديشند.»

پيام‏ها و درس‏ها:
1- خداوند متعال با قدرت خويش و در آفرينشى حكيمانه، براى آدميان همسرانى از جنس خودشان آفريد تا بدان‏ها انس و آرامش بگيرند. اگر همسر آدمى در آفرينش همسان او نباشد، نمى‏تواند با او انس بگيرد و از معاشرت با وى لذت ببرد و آرامش يابد، پس «مرد و زن» در جنسيت و انسانيت با هم شريك و همسانند.

2- دست حكمت الهى براى انسان همسر آفريد تا مايه آرامش و اطمينان او را فراهم كرده باشد. بر همين اساس و در هماهنگى كامل بين تكوين و تشريع حكيمانه، زناشويى، سنّتى جاودانه به شمار مى‏رود كه رويگردانى از آن دورى از نبى مكرّم(ص) را در پى دارد.

3- آرامشِ حاصل از در كنار همسر بودن، مطلق و نامحدود و آرامش جسمى، روحى، فردى و اجتماعى است و انسان با همسرگزينى و ازدواج به پيشگيرى يا درمان بسيارى از كاستى‏ها و بيمارى‏هاى خود مى‏پردازد.

4- هر يك از زن و مرد به تنهايى ناقص مى‏باشند و به همين خاطر به دنبال جزء مكمّل خود مى‏گردند و تا ازدواج نكرده‏اند يك بى‏قرارى و ناآرامى بر آنان حاكم است چون هر ناقصى مشتاق كمال خويش است و هر نيازمندى مايل به كسى است كه نياز او را برطرف كند.

5- وقتى تمايل به همسر در وجود انسان‏ها به وديعت نهاده شد؛ پس عشق‏هاى پاك ستودنى است و بايد براى تحقق آن كوشيد تا انسان با حركت در مسير فطرت به كمال برسد.

6- پديدار شدن عواطف عميقِ پس از ازدواج و دلدادگى همسران و همزيستى مسالمت‏آميز و حتى عاشقانه آنها از نشانه‏هاى تدبير حكيمانه خداوند مى‏باشد.

7- بر خلاف تصور عرفى و باور سطحى و ناصحيحى كه ازدواج و تشكيل خانواده را بارى بر دوش همسران مى‏داند، ازدواج و نيل به مقام «همسرى» از نگاه قرآن كريم در راستاى منافع آنان مى‏باشد و همسران بار خاطر يكديگرند نه اينكه يار شاطر هم باشند.

8- بقاى پيوند ميان همسران به يك كشش قلبى و جاذبه روحى نياز دارد و به همين جهت پروردگار مهربان پس از آنكه آن دو در كنار هم به آرامش رسيدند، با دست لطف و عنايت خويش نعمت «مودّت» و «رحمت» را به آنان بخشيده است تا با عشقى صادق و علاقه‏اى كامل در كنار هم آرامشى غريزى داشته باشند.

9- مهرورزى دوستانه و بلكه عاشقانه‏اى كه بين همسران پديد مى‏آيد، نه تنها نشانه قدرت خداوند است، كه عنايت و لطفى است كه در حق انسان روا داشته است. پس همسر شدن چنان بايد انسانى باشد كه عنايت الهى، ظرف قابل خود را بيابد و نيز بايد براى ماندگارى آن به هوش بود تا از طريق انسانيت فاصله نگيرد.

10- دوام گرايش مرد و زن به يكديگر و آرميدن در سايه انس هم به مودت و رحمتى است كه خداوند بين‏شان برقرار مى‏كند و البته اين دوستى و مهربانى غير از آن گرايش غريزى بين مذكر و مؤنث است كه در ميان حيوانات هم موجود است ولى در قرآن نشانه آفريدگار حكيم معرفى نگرديده است بلكه اين عشق برين، آيه قدرت و يكتايى آفريدگار ناميده شده است.

11- آرامش‏آفرينى ازدواج و نيز پيدايش مودت و رحمت بين آنان براى خردمندان و متفكران از نشانه‏هاى ربوبيت و تقدير خداى حكيم، است.

منبع :ماهنامه پيام زن ـ شماره 148ـ تير 1383